Tekst piosenki: Odkąd pamięta zawsze stała Na toaletce obok lustra W białych baletkach wychylona W powietrzu uniesiona nóżka Nudziła się wśród bibelotów Kurz wyłapując w suknię złotą I tylko z dołu perski dywan Czasem jej puszczał perskie oko Laleczka z saskiej porcelany Twarz miała bladą jak pergamin Nie miała taty ani mamy I nie tęskniła ani ani Aż dnia pewnego na komodzie Prześliczny książę nagle stanął Kapelusz miał w zastygłej dłoni I piękny uśmiech z porcelany A w niej zabiło małe serce Co nie jest taką prostą sprawą I śniła że dla niego tańczy A on ukradkiem bije brawo Laleczka z saskiej porcelany Twarz miała bladą jak pergamin Nie miała taty ani mamy I nie tęskniła ani ani Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka śliczna pozytywka Lecz jakże kruche bywa szczęście W nietrwałym świecie z porcelany Złośliwy wiatr zatrzasnął okno I książę rozbił się na amen I znowu stoi obok lustra Na toaletce całkiem sama I tylko jedna mała kropla Spłynęła w dół po porcelanie Laleczka z saskiej porcelany Twarz miała bladą jak pergamin Na zawsze odszedł ukochany A ona wciąż tęskniła za nim Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka smutna pozytywka... Tłumaczenie: Since she can remember she's always stood On the dresser next to the mirror In white ballet shoes, leaned out With one leg raised in the air She got bored among the trinkets Catching dust in her gold dress And from the floor, the Persian carpet Sometimes winked at her with his Persian eye A doll of Saxon porcelain She had a face as pale as parchment She had no dad or mum And she didn't miss them, at all Until one day on the dresser A lovely prince suddenly appeared He's got a hat in his frozen hand And a beautiful smile of porcelain Her little heart started to beat Which is not an easy thing She dreamed about dancing for him As he's secretly applauding A doll from Saxon porcelain She had a face as pale as parchment She had no dad or mum And she didn't miss them, at all Her sister was a proud vase The brother was an antique candlestick A doll from Saxon porcelain A cute tiny music box But how fragile is happiness sometimes In the labile world of porcelain The vicious wind slammed the window And crashed the prince "for good" Yet again, she's standing next to the mirror On the dressing table all alone And only one small teardrop Flowed down the porcelain A doll from Saxon porcelain She had a face as pale as parchment A beloved one's gone forever And she still missed him Her sister was a proud vase The brother was an antique candlestick A doll from Saxon porcelain A sad tiny music box

8 grudnia 1932 roku w sali Władysława Jezierskiego w Gostyniu miała miejsce premiera "Laleczki z saskiej porcelany" - baśni Marii Gerson-Dąbrowskiej. Reżyserii przedstawienia podjął się ksiądz Władysław Mniejżyński. O scenografię zadbał artysta, malarz Wacław Boratyński. O oprawę muzyczną zadbali: Wojtunik (trąbka), Mrozek (skrzypce), Formanowska (fortepian). Nad szyciem strojów czuwała M. Kutówna. Główną, tytułową rolę odegrała Weronika Konieczna z klasy VIII, a Jerzy Nagler z klasy VI wcielił się w postać Pierrota. Kolejne postacie odegrali: Arlekina Wojciech Śląski, Niedźwiedzia Józef Ratakczak (obaj z klasy VII), Magdę Łowiczankę Gertruda Żychlewiczówna z klasy VII, Jagnę Krakowiankę Bożena Relewiczóna z klasy VIII, Walka Mazura Jan Krzętowski z klasy VI, Jędrka Biskupianina Edward Szwedek z klasy VI, Kubę Krakowiaka Jan Klimaszewski z klasy VI, a Kominarczyka Heliodor Pieprzycki z klasy IV. Rolę Dobosza powierzono Stefanowi Lisiakowi z klasy III, Margrabiego Witoldowi Marciniakowi z klasy V, Margrabiny Zofii Ratajczakównej z klasy II, Hrabiego Aleksandrowi Baranowskiemu z klasy V, a Hrabiny Krystynie Kołomłockiej z klasy II. Markiza odegrał Zbigniew Krynicki z klasy VI, a Markizową Michalina Hejnowiczóna z klasy III. Osobną grupę stanowili "ołowiani ułani", czyli jak wówczas określiła ich grę gostyńska prasa "pocieszni malcy w mundurach dorosłych" (Marian Król - klasa II, Andrzej Janaszewski i Maksymilian Eitner, obaj uczniowie z klasy III). W postacie krasnoludków wcielili się: Zbigniew Małecki, Witold Portalski, Czesław Hejnowicz, Bogumił Dziubałka, Bolesław Fornalik, Jan Mroczkiewicz, Marian Koprowiak i Stanisłąw Grześkowiak - wszyscy z klasy pierwszej. W baśni taniec kwiatów wykonały: Janina Szymańska z klasy III, Zofia Hejnowiczówna, Barbara Borowiczówna, Cyryla Thielmanówna (wszystkie z klasy II) oraz uczennice z klasy I, czyli Krystyna Niewiarowiczówna, Urszula Kochowiczówna, Irena Walewiczóna, Wiktoria Woziwodzka i Irena Ignaszewska. Wiewiórki odegrali: Jan Komorniczak i Hipolit Niedźwiedziński, Licho-królewicza Mieczysław Mann, a Echo Olga Boguszówna. Na grę grupy lalek zlóżyły się popisy aktorskie Wandy Sobańskiej, Zofii Kieroniówny, Ludwiki Jezierskiej i Barbary Piątkowskiej. Przedstawienie cieszyło się dużym zainteresowaniem, praktycznie wszystkie bilety rozeszły się w przedsprzedaży. Dlatego postanowiono spektakl powtórzyć 11 grudnia (niedziala). Info: Maciej Gaszek & Mariusz Sobecki (GaSo)

laleczka z saskiej porcelany słowa